Eyecamp in Waduwelivitiya

Midden tussen de theeplantages in de buurt van Udugama wordt door ons een Eyecamp gehouden voor mensen die werkelijk  niets hebben laat staan dat ze een bril kunnen kopen.

Opticien Janaka heeft al eea voorbereid zodat we direct kunnen beginnen, vol verwachting zitten er al heel wat mensen te wachten of er ook voor hen een bril is. Sommigen moeten later nog een keer terug  komen omdat we niet de juiste glazen hebben.

 6 heel vrolijke oma's!

Samen met opticien Janaka, Gamini en af en toe onze hulp erbij schieten we lekker op, iedereen zit rustig buiten te wachten. Gelukkig is het een beetje bewolkt en doordat we in de bergen zijn ook nog eens lekker koel, als 1rste is een van de oma's aan de beurt, geweldig  - we hebben ook nog eens de juiste bril voor haar.

Janaka werkt gestadig door en zo rond 11 uur hebben we de helft achter de rug - fantastisch zo goed georganiseerd als het gaat - tijd voor een lekker bakje Hollandse koffie!

Ondertussen heb ik veel plezier met wat Sri Lankaanse meidjes die een beetje engels spreken en met de paar Sri woordjes die wij kennen liggen we af en toe flauw van het lachen. Maar eerst zijn er 2 kleine Aagjes die met verbazing zitten te kijken hoe ik schrijf want dat is wel even anders!

De dames zijn allemaal voorzien van een bril of een recept voor nieuwe glazen, de heren zijn nu aan de beurt - vreemd hoor dat alles hier nog zo gescheiden is en we worden voor de zoveelste keer weer eens met die heel andere cultuur geconfronteerd. Maar uiteindelijk was het zo'n  50 jaar geleden hetzelfde in Nederland.

We hebben verschrikkelijk veel geluk deze keer, de een na de ander kunnen we helpen, via broer Theo hadden we een heel grote doos met splinternieuwe monturen gekregen + alle gebruikte brillen en dankzij een geweldige 50 jarig huwelijksdonatie konden we dit allemaal realiseren. Maar liefst 150 mensen hebben een nieuwe bril  gekregen en er is zelfs nog wat over om ook nog anderen te helpen.

Rond 1 uur zijn we klaar en gaan we opruimen, wat heerlijk om zoveel blije mensen om ons heen te hebben - yes het is weer gelukt!

Mede natuurlijk door hulp van onze fantastische groep sponsors en donateurs - vanuit Sri Lanka en ook van Dick en mij 

GEWELDIG BEDANKT!

Met een blij gevoel gaan we terug naar Balapitiya waar onze laatste dagen beginnen, starten vast met de dingen die we niet meer nodig hebben in te pakken zodat we morgen nog een heerlijke dag bij de Triton hebben - lekker genieten van het prachtige strand daar en vooral de gezelligheid. Maar ook een beetje zielig om ieder daar gedag te zeggen!

Dan de maandagavond de laatste dingen pakken - sorteren wat er in Sri blijft om de volgend dag om 6 uur te starten en richting vliegveld te gaan.

Nog even en we gaan weer naar huis - waar is de tijd - 10 weken - gebleven? Vraag het ons niet, het is voorbij gevlogen en wat een heerlijke tijd hebben we achter de rug!

Als er niets bijzonders meer gebeurd is dit het laatste bericht uit Sri Lanka, van hieruit willen we jullie allemaal bedanken voor de vele heel lieve, aardige, vrolijke, serieuze en  mooie emails, sms-jes, kaartjes en vooral de skypers wat was het leuk om met jullie te praten en vooral om jullie te zien!

Ayubowan tot gauw in Nederland - hartelijke groet van Dick en Marita

ps Deze keer geen trek in andijvie met een bal maar de sportschool, we staan te trappelen

    om weer te beginnen.

Verjaardag Indrani

Wat een verrassing voor Indrani! Ze had dit echt niet verwacht want in Sri Lanka worden de verjaardagen niet gevierd en zeker niet met dit hele voor ons  piepkleine feestje!

Een klein chocolade taartje met 2 kaarsjes erop gaf haar tranen in de ogen en dacht ze dat dit alles was - de sari die we voor haar hadden gekocht deed het helemaal.

 -

We hebben een gezellig lang ontbijt en daarna komen de verhalen wat we allemaal hebben gedaan in al de jaren dat we elkaar kennen, natuurlijk te veel om op te noemen maar een ding spreken we af - ons volgende target is dat we elkaar  januari 2012 weer zien! Een mooie gedachte en daar gaan we voor!

Na de lunch gaan ze terug naar Pugoda helemaal blij met de heerlijke vakantie dagen en vooral de mooie verjaardag.

Namens Indrani willen we alle mensen die een verjaardag wens gestuurd hebben hartelijk bedanken ook dat maakte haar dag fantastisch.

Tandheelkundige kliniek in Pugoda!

Hadden we afgesproken om er geen grote poppenkast van te maken liep het toch even anders! Verschillende Bobo's waren uitgenodigd en bij het zien van de lijst gingen onze haren rijzen bah hier hadden we helemaal geen zin in.

Ze voelen zich vaak zo belangrijk en als het puntje bij het paaltje komt dan gebeurd er niets! Maar deze keer liep het even anders - we worden voorgesteld aan dr. Harsha de Silva directeur van de Gampaha Health Department met 2 van zijn tandartsen, de directeur van Onderwijs en een vertegenwoordiger van afdeling Welzijn. Stuk voor stuk allemaal mensen die bezig zijn met hun vak en niet met zakken vullen  - geweldig en we gaan voorzichtig naar een positief gevoel.

Natuurlijk wordt er veel gesproken en dat is altijd vervelend en langdradig maar het is niet anders, tijdens de speech van dr. de Silva begrijpen we ineens wat er gaande is en waarom de Bobo's er zijn.

De tandarts stoel is zo iets bijzonders dat deze zeer druk bezette mensen tijd hebben vrij gemaakt om het ons zelf te komen vertellen.

Normaal wordt er sterk verouderd materiaal of 2ehands troep gedoneerd dat kapot is - maar dit is toch wel iets heel bijzonders - de tandartsen gingen finaal uit hun dak toen ze de stoel voor het 1rst zagen en hij is ook nog eens met een computer uitgerust. 

Lachend zegt hij  - vanavond heb ik heel wat uit te leggen aan mijn vrouw en kinderen, een stoel die dus gaat praten als de tandarts bv iets verkeerd doet of gebruikt! 

Wat een leuk verhaal en er wordt hard geklapt en gelachen.

Maar er komt nog meer, omdat het nu een officiëele kliniek van de afdeling Gezondheidszorg is geworden krijgen we ook veel meer faciliteiten oa 2 tandartsen die 6 dagen per week gaan werken. In de ochtend voor de kinderen van 5 scholen en in de middag voor de inwoners van Pugoda en omstreken. Gezondheidszorg betaald de salarissen van de tandartsen, assistente en wat er verder nodig is, we zijn perplex, er zou dus maar 1 tandarts komen voor 2 ochtenden per week en nu dit! Fantastisch

Vrolijk worden we uitgenodigd om bij de 1rste kies trekken te zijn en we zeggen mag het een gaatje vullen zijn dat is iets aangenamer om te zien.

Een van de kinderen wordt uit de wachtkamer geroepen en zijn vriendjes hangen door het raam om te kijken wat er allemaal gebeurd - wat een wereld van verschil!

       

Het grootste compliment dat we krijgen is dat de kinderen in de toekomst hun zelfvertrouwen niet meer kwijt raken omdat er vanaf nu via de school voor de tanden gezorgd wordt en ze dus weer die prachtige lach op hun gezichtje hebben! Hiervoor moest het betaald worden, de meeste ouders hebben daar geen geld voor  en werd er dus meestal direct getrokken, 

Nou mooier kan het niet want als je nu vaak ziet hoeveel jonge kinderen al gaten van getrokken tanden en kiezen hebben vergaat het lachen je vanzelf!

We gaan terug naar ons vakantiehuis - dit was de laatste grote klus pffft wat is het heet, we willen nu gewoon lekker naar het strand en de logeer weken gaan beginnen! Eerst Gamini met zijn gezin, dan Bandu met Lalitha en Prasad om daarna op 23 maart met 10 man Indrani's verjaardag te vieren!

De tandartsstoel is mogelijk gemaakt door

 Vida Verde Export BV Honselersdijk

        

  

   

18 jaar geleden.....

kreeg de hoogzwangere moeder van Mahesh Chathuranga Peiries een bus ongeluk - ze viel er uit en werd ook nog door een motor overreden - grote paniek natuurlijk. Ze was ernstig gewond en had oa een gebroken been! Chathuranga bleef echter lekker zitten tot hij volgroeid was, na 2 maanden wordt hij met de keizersnee geboren!

Omdat het met moeder niet goed ging groeit hij op bij zijn  tante in Ahungala, als hij klaar is met zijn school verteld hij dat hij graag naar de hotelschool wil, prima idee.

Misschien denken jullie wat moeten we nou met dat verhaal - vandaag waren we in de Triton in Ahungala en wie staat daar ineens stralend voor ons - ja inderdaad Mahesh Chathuranga - wie had dat ooit verwacht. Een kind uit een heel arm gezin waarvan ook de vader nog eens overlijdt - gelukkig hebben we sponsors voor hun kunnen vinden en de Honselaartjes hebben altijd tiptop voor ze gezorgd.

Zijn 1e vraag is dan ook hoe het met aunty Corrie, Rob uncle en Mark uncle is - gelijk worden de heerlijke 3 dagen in de Neptune aangehaald en hoe fijn het daar wel was.

Nou we zijn er helemaal onderste boven van - het is natuurlijk niet niks als je in dat prachtige 5 sterren hotel mag werken en het gaat toevallig wel over een van "onze" sponsorkinderen!

Wat zijn we trots op  hem en ook blij om weer eens aan jullie te  kunnen vertellen wat een goed en fijn leven de kinderen door jullie hulp kunnen bereiken!

Hartelijke groet van Dick en Marita

Safari Yalepark

04.30 uit bed om met Gamini naar de safari te gaan - Dick gaat niet mee want hij zegt "ik heb het meer dan genoeg gezien"  en eigenlijk is het ook zo, maar ik blijf het geweldig vinden om in de jeep rond te scheuren. En er zijn nu 5 luipaarden dus de kans is groot om ze misschien te zien. We hebben er jammer genoeg maar 1 gezien en ook nog op grote afstand boven op een rots

Het was een prachtig gezicht vooral toen hij opstond zich uitrekte en met een grote sprong verdween, onvoorstelbaar mooi. De foto is niet al te best maar toch leuk genoeg om te laten zien.

Ondanks dat we in Nederland genoeg hertjes hebben is het schitterend om ze in het wild te zien, ondertussen hopen we natuurlijk dat de luipaarden zich laten zien. Het waarschuwen van de hertenmoeders is duidelijk te horen en dat betekend dat ze in de buurt zijn!

Nou we doen het voorlopig maar met een paar prachtige visarenden en de pauw die op zijn gemak op een andere tak gaat zitten, druipend van de regen want het was een aardige bui.

Bepaald niet vervelend om naar dit prachtige exemplaar te kijken! Wat een mooi beest.

Moeder staat klaar om haar kleintjes te verdedigen, gelukkig blijven ze bij haar in de buurt.

Het prachtige Yale - zwaar gehavend tijdens de Tsunami maar gelukkig weer aan het herstellen.

Ja - deze beauty heeft geen commentaar nodig!

En dan plotseling is daar deze grote joekel midden op het pad en loopt langs onze jeep op nog geen - echt waar - 5 cm met een arrogantie van heb ik jou daar, nou ja uiteindelijk is het ook zijn pad en niet van ons!                  Jammer genoeg had het de hele nacht geregend en bleven vooral de olifanten in het midden van het park omdat daar nu overal water is.

Door de regen werd het een echte safari met crossen in de jeep, zo erg zelfs dat hij bijna kantelde toen we in een dikke modderpoel terecht kwamen.

Alleen al om hem weer uit de blubber te krijgen geeft veel lol, iedereen probeert te helpen en gelukkig komt alles weer goed.

We zijn tevreden dat we weer eens geweest zijn en diep in mijn hart zou ik het liefste morgenochtend weer gaan, maar we hebben een paar afspraken dus gaan we weer braaf terug naar Balapitiya.

Jammer dat we niet wat langer kunnen blijven in het mooie en gezellige Peacock Beach hotel! Geweldig om weer even terug te zijn.

Tangalle

2 maart gaan we naar Tangalle waar we een afspraak hebben met Bandu - om de kinderen te zien maar ook om er achter komen dat het niet goed met haar gaat.

Haar ogen gaan slecht en vooral haar nieren hebben door de diabetisch een klap gehad, een van haar ogen is gelazerd omdat er een zwarte punt in zat. Het ziet er niet echt goed uit en vooral het reizen naar het zuiden gaat haar erg zwaar vallen, ze is immers meer dan 10 uur met de trein en bus onderweg. Als we opperen dat het tijd wordt om met de verre reis te stoppen is ze opgelucht. Maar toch houdt ze een slag om haar arm om de komende afspraak met haar arts en de resultaten af te wachten voordat ze een besluit neemt! Lalitha met de kleine Prasad is niet uit Udugama gekomen en dat is een tegenvaller, er zijn problemen met de school en Gamini bied aan om dit verder af te handelen zodat Bandu zich daar niet druk om hoeft te maken. We spreken af dat ze na de 21e naar Balapitiya komen zodat we verdere beslissingen kunnen nemen.

Met de Mulin jongens en hun moeder gaat het heel goed, vooral de oudste kan geweldig leren, dus ook hier,    blijf op school en ga zo door! Hopen over een paar weken goede berichten over Lalitha en Prasad te kunnen geven.