Vandaag 26 februari is de laatste zondag dat we in Balapitiya zijn, het beloofd een gezellige dag te worden want Lalitha, haar zoontje Prasad en Priyantha met zijn vrouwtje komen vandaag.
Ze komen met zijn 4tjes naar Galle waar Gamini ze ophaalt, over de highway komen ze terug en zijn net als wij de 1rste keer helemaal onderste boven zo leuk en zo mooi als het was!
Wat is het fijn om elkaar weer te zien en er worden zoveel nieuwtjes verteld maar ook veel dingen van vroeger opgehaald, we kennen elkaar immers al meer dan 20 jaar. Daarbij hebben we niet alleen maar leuke dingen met elkaar meegemaakt en dat brengt je ook weer bij het feit dat we volgend jaar 25 jaar connectie met Sri Lanka hebben.
Lalitha hebben we een tijdje niet gezien omdat zij besloten heeft niet langer bij Bandu in Kandy te blijven maar samen met haar zoontje een eigen leven in Udugama op te bouwen. En dat doet ze geweldig goed zeker zoals ze voor de kleine jongen zorgt, hij zit op een zeer goede school en bovendien is hij gewoon een slim jongetje. We zijn heel erg blij om dat te zien vooral als je bedenkt dat Lalitha niet kan lezen en schrijven, ze heeft dat altijd goed voor ons verborgen kunnen houden. Ze is erg blij als we haar vertellen dat er alsnog gelegenheid is om het te leren en dat we haar daarbij gaan helpen.
Priyanthe heeft zich na het motor ongeluk van vorig jaar goed hersteld, heeft zijn motor verkocht en is inmiddels weer aan het werk. Trots verteld hij dat ze een baby krijgen ook voor hen zijn we blij dat alles weer in orde is gekomen.
Kortom het is een heerlijke dag - zo vertrouwd, lekker kletsen, met elkaar knuffelen en natuurlijk op zijn Srilankaans een tafel vol met eten en smikkelen maar. We hebben allerlei lekkere dingen op tafel staan die door kok Gayan op een verrukkelijke manier klaar gemaakt zijn.
Maar...... eerst even lekker met uncle Dick in het zwembad, Prasad vond het 1rst een beetje lastig om het water in te gaan omdat Priyanthe hem aan het plagen was maar samen met uncle Dick durft hij het wel.
En dan lekker eten, dat is toch zo iets belangrijks in Sri, we blijven ons er over verbazen! Het is lekker gezellig aan tafel en niet alleen dat - het eten is heerlijk, voor ons is het 't leukste van de dag om te zien hoe ze zitten te genieten, maar ook dat ze allemaal zo goed terecht gekomen zijn.
Wat een goed gevoel geeft dat, ook Gamini geniet volop ondanks dat hij aardig moe is en dat kunnen we zien doordat hij even een uiltje knapt! Nog nooit mee gemaakt in al die jaren en dan moet hij nog een aardig stuk rijden om de kinderen naar Galle te brengen en ook weer terug naar Colombo pfffft wat een rit.
Als we er zo over praten komen we er achter dat er al haast 4000 km gereden is en dat is een aardig eind, nog 2 dagen dan gaan we alweer terug naar Nederland, kunnen het ons haast niet voorstellen.
Waar zijn die 2 maanden gebleven en wat hebben we een geweldige tijd achter de rug zeker nu we ook deze kinderen vandaag hebben kunnen verwennen en vooral weer hebben gezien.
Het wordt tijd om ze weg te brengen want ze hebben nog een lange reis voor de boeg, wat is dat toch altijd een rot moment, we doen deze dagen niet anders dan afscheid nemen - de tranen hangen aan je wimpers - hoe vaak we het ook doen het blijft emotioneel.
Dag lieve kinderen we hopen jullie volgend jaar weer te zien - Buddhu Saronay - dat jullie altijd zonder tranen zullen zijn!
Groeten van Dick en Marita
