Pugoda kinderen!

Deze week hebben we vreemde dagen in de zin van maar liefst 4 feestdagen van verschillende bevolkingsgroepen, het probleem is dat veel mensen tijdens deze dagen bij elkaar op bezoek gaan. Geweldig hoor zeker als we aan een paar jaar geleden terug denken tijdens de oorlog, toen ging en kon er haast niemand naar buiten!
Gelukkig kan het geregeld worden dat we op vrijdag en zaterdag naar Pugoda kunnen omdat iedereen op tijd gewaarschuwd is.

Vrijdagochtend gaan we eerst even bij Rasika en Ruwan langs, daarna snel eten en dan komen de eerste kinderen - het gaat goed met ze en zoals we ieder jaar weer schrijven - wat zijn ze groot en gezond!

Echter er is een heel naar geval - we zijn er goed ontdaan van, we willen er niet teveel over schrijven want de sponsor aunty is nog niet ingelicht. In al die 25 jaar hebben we zo iets nog nooit meegemaakt!
Het gaat om een meisje dat opgepakt is door de politie en naar een opvang voor ontspoorde kinderen gebracht is - hoe verzinnen ze het! Alles maar dan ook alles wat we probeerden te doen werd direct afgekapt, ja alleen een bedrag onder de tafel zou ons ietsje verder helpen en daar doen we niet aan mee. Corruptie is niet ons ding en iedere verdere stap maakt het alleen maar erger, betekend niet dat we ons best niet blijven doen hoor, ons hart is gebroken zeker als je het verdriet van moeder en haar zusje ziet. Wat te denken hoe zij zich zal voelen en wat een angst, het is niet bepaald een hotel waar ze verblijft en slaag is meer aan de orde dan hulp. De rechtzaak is eind februari - we keep our fingers crossed.

We gaan door met de andere kinderen, we hebben zo alles bij elkaar 300 euro extra voor de kinderen kunnen sparen gelukkig maar want het betekend dat geen van de kinderen ziek is geweest of bv naar het ziekenhuis moest - dus weer een lekker extraatje op hun boekje. Voor de moeders de jaarlijks Nieuwjaarstip die daar meer dan blij mee zijn omdat er wat extra's gekocht kan worden.

Het laatste meisje dat komt is een big girl geworden en krijgt de traditionele oorbelletjes van Dick en mij, niet lachen hoor maar het is er dit keer gelukkig maar 1. Begonnen we zo'n 20 jaaar geleden met 600 roepies per paar nu betalen we voor 1 paar meer dan 5000 roepies. Maar dat houdt natuurlijk niet in dat we hier mee gaan stoppen, zou niet erg eerlijk zijn toch? Bovendien als je ziet hoe blij ze er mee zijn, het is uiteindelijk het begin van hun bruidsschat!

We sluiten af en gaan de lekkerste hoppers eten die er maar zijn! Heerlijk met een lekkere sambal of zoals er grinnikend tegen mij gezegd wordt een babyhopper daar zitten die heerlijke kleine banaantjes in haha.

De volgende dag gaan we inplaats van eind van de dag vroeg in de ochtend weg, er was een telefoontje binnen gekomen dat een zus van Walters moeder overleden was en die middag begraven zou worden.

Zoals we beloofd hadden gaan we nog even snel bij Rasika en Ruwan langs om de stenen te bekijken en rijden dan snel door naar Colombo om hen bij het sterfhuis af te zetten en wij gaan door naar Mount Lavinia waar we tot onze grote verbazing kennis maken met onze nieuwe buurman Woody Woodpecker - jammer dat het een slechte foto is, kijk maar eens hoe leuk! Hopen een betere te kunnen maken. Dat is jammer genoeg niet gelukt en zetten we er een plaatje bij hoe Woody er in het echt uit zag, wat een prachtige vogel!

Wat een heerlijke plek is het toch waar we de eerste weken wonen ;-);-);-)

Bouw van het laatste huisje in Pugoda!

Ongeveer 10 jaar geleden zouden we beginnen aan het huisje van Rasika en Ruwan een schattige 2 ling van ruim een jaar! De ontgoocheling was groot, we wisten al dat er grote problemen in het gezin waren - de vader was een zware alcoholist en moeder woonde met de twins dan ook regelmatig in een oude hut bij haar moeder. Om een lang verhaal kort te maken alles wat we geprobeerd hebben mislukte telkens weer, ze bleven bij oma wonen en ondanks alles zijn Rasika en Ruwan tot gezonde kinderen opgegroeid.

Tot we een paar weken geleden bericht van Walter kregen dat de familie herenigd was en dat het drink gedrag van pa heel erg verbeterd was. Tja wat nu, net in de recessie met heel veel minder giften zucht zucht, we gaan bij ze kijken en treffen een gelukkig tevreden gezin aan. Trots verteld moeder dat ze alvast 9000 roepies bij elkaar gewerkt heeft en dat ze hopen over een half jaar hopen de rest bij elkaar gespaard hebben. Hoeveel is dat dan vragen we? 5000 roepies en als je bedenkt dat ze daar een hele maand van 8 tot 5 voor moet werken. Nou dit deel is snel opgelost - het gaat om 35 euro voor de stenen en 35 euro om te starten met metselen - dus waar hebben we het over. De stenen worden ondanks dat het een feestdag is direct bezorgd -joepie wat een feest!

Maar we zijn er natuurlijk nog lang niet - gelukkig hebben we buiten de gewone spaarboekjes van de kinderen een bouwboekje geopend en hebben daar al aardig wat jaren geld voor ze op kunnen zetten. Als we vertellen dat ook nog eens de platen voor het dak besteld kunnen worden wordt er gedanst en gejuicht, wat een heerlijk gevoel om dit te zien 😃. Over een paar dagen komt de metselaar en gaan de eerste stenen op de fundering! Want er moet eerst een auspicious day door de astroloog bepaald worden - dit is om de kwade geesten buiten de deur te houden 👿👿

Het houdt niet in dat het over een paar maanden klaar is want er staat helaas alleen een fundering met een halve ruwbouw dus er moet nog veel aan gedaan worden. Maar het begin is er en we hopen dat er in de loop van de tijd weer wat geld naar toe kan om het af te maken.

In ieder geval is er een gezin wat heel erg blij en tevreden is en ja het is het laatste huisje in Pugoda dat wij bouwen - alle kinderen die we onder onze hoede hebben gehad zijn nu de trotse bezitters van een mooi stenen huisje.

Denk dat we daar met zijn allen heel trots op mogen zijn want zonder jullie hulp waren we natuurlijk nooit zo ver gekomen!

De tijd van luieren is voorbij!

Na een pittige reis via Düsseldorf , een overstap in Dubai en een kort ritje naar het hotel blijven we de 1e dagen in Negombo waar we heerlijk uit kunnen rusten van de lange reis. Wonder boven wonder is het prachtig weer nou dat is toch normaal in Sri! Niets is minder waar - de laatste 2 maanden heeft het geregend, gestormd en zelfs een cycloon deed het eiland aan met als gevolg overstromingen enz. Gelukkig is het  nu weer normaal voor de tijd van het jaar. Negombo is nooit onze favorite plaats geweest maar we hebben het zo geweldig fijn gehad dat we helemaal om zijn, alleen al die prachtige vissersvloot met catamarans zet je hart in vuur en vlam!

Na een paar dagen gaan we naar Mount Lavinia naar ons vertrouwde bungalowtje, wat een ontvangst als eerste natuurlijk ons vriendje Gamini en meteen hebben we het vertrouwde gevoel alsof we elkaar gisteren nog gezien hebben.

We maken de afspraken en wij gaan ons installeren in ons huisje - Pugoda staat als 1e op de lijst, Walter en Indrani  vinden het maar niets dat we niet direct bij ze langs komen maar snappen wel dat we even pauze willen. Als het moment daar is zijn we alle 4 erg blij om elkaar weer te zien, ook met hen afspraken maken en gezellig met elkaar eten maken er een paar heerlijke uren van. De kinderen zien we vrijdag de 25e en daar kijken we natuurlijk erg naar uit.

Op de terug weg gaan we nog even bij de Ravi familie langs om een klein cadeautje te brengen en wonder boven wonder kunnen we toch wat aan hun huisje doen. Vlak voordat we weggingen hebben we een paar prachtige donaties gekregen en kunnen we waarschijnlijk een nieuw deel van het dak, kozijnen, deuren en pleisteren van de muren uitvoeren. We krijgen de begroting zo snel mogelijk en kunnen dan zien wat we uit kunnen voeren. Wat zijn ze blij dat we komen en vooral dus deze leuke boodschap, ondanks de recessie zijn er toch altijd weer mensen die opstaan om te helpen en onze dank is dan ook heel groot!

Kort bericht deze keer - volgende keer meer nieuws ☺

Tot gauw - hartelijke groet van Dick en Marita

Het is haast zover!

Het is een beetje laat maar wij willen iedereen een

                                GELUKKIG EN VOORSPOEDIG 2013

wensen en vooral ook bedanken voor alle mooie kaarten en lieve wensen!

Het wordt een drukke week want ons vertrek naar Sri Lanka staat alweer voor de deur, voor ons gevoel waren we vorige week nog daar en zeggen we - waar blijft de tijd!

Zodra er nieuws is horen jullie weer van ons - hartelijke groet van Dick en Marita