Gelukkig kan het geregeld worden dat we op vrijdag en zaterdag naar Pugoda kunnen omdat iedereen op tijd gewaarschuwd is.
Vrijdagochtend gaan we eerst even bij Rasika en Ruwan langs, daarna snel eten en dan komen de eerste kinderen - het gaat goed met ze en zoals we ieder jaar weer schrijven - wat zijn ze groot en gezond!
Echter er is een heel naar geval - we zijn er goed ontdaan van, we willen er niet teveel over schrijven want de sponsor aunty is nog niet ingelicht. In al die 25 jaar hebben we zo iets nog nooit meegemaakt!
Het gaat om een meisje dat opgepakt is door de politie en naar een opvang voor ontspoorde kinderen gebracht is - hoe verzinnen ze het! Alles maar dan ook alles wat we probeerden te doen werd direct afgekapt, ja alleen een bedrag onder de tafel zou ons ietsje verder helpen en daar doen we niet aan mee. Corruptie is niet ons ding en iedere verdere stap maakt het alleen maar erger, betekend niet dat we ons best niet blijven doen hoor, ons hart is gebroken zeker als je het verdriet van moeder en haar zusje ziet. Wat te denken hoe zij zich zal voelen en wat een angst, het is niet bepaald een hotel waar ze verblijft en slaag is meer aan de orde dan hulp. De rechtzaak is eind februari - we keep our fingers crossed.
We gaan door met de andere kinderen, we hebben zo alles bij elkaar 300 euro extra voor de kinderen kunnen sparen gelukkig maar want het betekend dat geen van de kinderen ziek is geweest of bv naar het ziekenhuis moest - dus weer een lekker extraatje op hun boekje. Voor de moeders de jaarlijks Nieuwjaarstip die daar meer dan blij mee zijn omdat er wat extra's gekocht kan worden.
Het laatste meisje dat komt is een big girl geworden en krijgt de traditionele oorbelletjes van Dick en mij, niet lachen hoor maar het is er dit keer gelukkig maar 1. Begonnen we zo'n 20 jaaar geleden met 600 roepies per paar nu betalen we voor 1 paar meer dan 5000 roepies. Maar dat houdt natuurlijk niet in dat we hier mee gaan stoppen, zou niet erg eerlijk zijn toch? Bovendien als je ziet hoe blij ze er mee zijn, het is uiteindelijk het begin van hun bruidsschat!
We sluiten af en gaan de lekkerste hoppers eten die er maar zijn! Heerlijk met een lekkere sambal of zoals er grinnikend tegen mij gezegd wordt een babyhopper daar zitten die heerlijke kleine banaantjes in haha.
De volgende dag gaan we inplaats van eind van de dag vroeg in de ochtend weg, er was een telefoontje binnen gekomen dat een zus van Walters moeder overleden was en die middag begraven zou worden.
Zoals we beloofd hadden gaan we nog even snel bij Rasika en Ruwan langs om de stenen te bekijken en rijden dan snel door naar Colombo om hen bij het sterfhuis af te zetten en wij gaan door naar Mount Lavinia waar we tot onze grote verbazing kennis maken met onze nieuwe buurman Woody Woodpecker - jammer dat het een slechte foto is, kijk maar eens hoe leuk! Hopen een betere te kunnen maken. Dat is jammer genoeg niet gelukt en zetten we er een plaatje bij hoe Woody er in het echt uit zag, wat een prachtige vogel!
Wat een heerlijke plek is het toch waar we de eerste weken wonen ;-);-);-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten