Vrienden Loterij

Heeft u loten bij de Vriendenloterij?

Als u meespeelt, kijk dan op uw lot of u meespeelt voor Nederlanka Aloka Foundation. Indien u nog niet voor Nederlanka Aloka Foundation speelt, kunt u dit laten veranderen, want 50% van uw inleg komt in dat geval ten goede van Nederlanka Aloka Foundation.

Help ons en speel mee met de Vriendenloterij voor Nederlanka Aloka Foundation.

Op de site van de Vriendenloterij staat het volgende om het gode doel te ondersteunen

Hoe kan ik een bepaald goed doel steunen?

Dat is mogelijk! U kunt er snel voor zorgen dat 50% van uw inleg voor de VriendenLoterij bij het goede doel van uw keuze terechtkomt. U kunt hiervoor bellen met onze klantenservice op nummer 0900 300 1400 (10 cpm). Wij zijn bereikbaar van maandag t/m vrijdag tussen 09.00 en 21.00 uur.

Premasiri family

 Bedankt!

Dankzij de reacties op onze oproep om de Premasiri family te helpen hun leefomstandigheden weer een beetje draagbaar te maken heeft meerdere reacties opgeleverd! Geweldig en nogmaals onze hartelijke dank.

Dankzij jullie hulp hebben we een tijdelijk dak, een matras, wat kleding, rugtassen en schoenen voor de kinderen kunnen kopen en zo hebben we de eerste nood een beetje op kunnen lossen.

De volgende stap is om zo snel mogelijk kozijnen, ramen en deuren te plaatsen, het huis is open dus iedereen kan zo maar in en uit lopen. Vooral de veiligheid van 15 jarige Madushani is heel belangrijk - aanranding komt vaak voor - voorlopig woont zij dan ook bij haar oma. Zaak dus dat de 2  voorlopige woonruimtes zo snel mogelijk afgesloten kunnen worden met ramen en deuren. 

 

De jongens zijn de koning te rijk met hun nieuwe schoenen

21-07-2011 Laatste nieuws uit Sri Lanka

Ook tijdens de vakantie hebben we regelmatig contact met Sri Lanka - er worden allerlei nieuwtjes uitgewisseld zoals baby's die geboren zijn, examens die gehaald zijn of niet, beslissingen om te gaan werken of op school te blijven enz.

Maar helaas ook minder leuke berichten - Monika onze coördinator uit Beruwela meldde ons gisteren dat het huisje van de Premasiri familie .volledig in as is op gegaan!
Ze waren even naar de buren en een brandende olielamp is de oorzaak van de brand, het hele huisje met het kleine beetje dat ze hadden is finaal uitgebrand.

Werkelijk alles is verbrand van kleding, schoolboeken tot de fietsen, zelfs het kleine beetje huisraad dat ze hadden is verloren gegaan - wat nu te doen?

We zijn al een tijd bezig om een nieuw huisje voor ze te bouwen en zijn gelukkig al aan dak hoogte - maar het geld is op en we gaan nu proberen om weer wat voor ze bij elkaar te krijgen. We hopen in ieder geval zoveel dat het dak er op kan en dat ze als is het dan in de ruwbouw kunnen gaan wonen.

Wat een hopeloos gevoel moet je hebben als je zo de plek terug vindt waar je woonde met je 3 jongens en je  dochter - hoe moeten we dit oplossen?

Met Monika hebben we afgesproken dat er in ieder geval nieuwe kleding en school spullen voor de kinderen gaat komen. We hopen op een sponsor die een  fiets voor vader en de oudste zoon wil sponsoren zodat zij  naar hun werk kunnen. Met de bus gaan kost immers weer geld en veel tijd - pfffft wat een toestand!

WIE O WIE HELPT MEE OM DEZE FAMILIE BV WEER EEN FIETS TE GEVEN - EEN DAK OF EEN DEEL DAARVAN - EEN BED -SCHOOLTASSEN MET INHOUD VOOR DE JONGENS OF WAT ER MAAR NODIG IS 

We hopen op uw support zodat we de Premasiri familie weer snel een goed gevoel kunnen geven en vooral dat ze weten dat er mensen zijn die ze mee willen helpen om weer snel een normaal leven te kunnen leiden!

Onze hartelijke dank 

Eyecamp in Waduwelivitiya

Midden tussen de theeplantages in de buurt van Udugama wordt door ons een Eyecamp gehouden voor mensen die werkelijk  niets hebben laat staan dat ze een bril kunnen kopen.

Opticien Janaka heeft al eea voorbereid zodat we direct kunnen beginnen, vol verwachting zitten er al heel wat mensen te wachten of er ook voor hen een bril is. Sommigen moeten later nog een keer terug  komen omdat we niet de juiste glazen hebben.

 6 heel vrolijke oma's!

Samen met opticien Janaka, Gamini en af en toe onze hulp erbij schieten we lekker op, iedereen zit rustig buiten te wachten. Gelukkig is het een beetje bewolkt en doordat we in de bergen zijn ook nog eens lekker koel, als 1rste is een van de oma's aan de beurt, geweldig  - we hebben ook nog eens de juiste bril voor haar.

Janaka werkt gestadig door en zo rond 11 uur hebben we de helft achter de rug - fantastisch zo goed georganiseerd als het gaat - tijd voor een lekker bakje Hollandse koffie!

Ondertussen heb ik veel plezier met wat Sri Lankaanse meidjes die een beetje engels spreken en met de paar Sri woordjes die wij kennen liggen we af en toe flauw van het lachen. Maar eerst zijn er 2 kleine Aagjes die met verbazing zitten te kijken hoe ik schrijf want dat is wel even anders!

De dames zijn allemaal voorzien van een bril of een recept voor nieuwe glazen, de heren zijn nu aan de beurt - vreemd hoor dat alles hier nog zo gescheiden is en we worden voor de zoveelste keer weer eens met die heel andere cultuur geconfronteerd. Maar uiteindelijk was het zo'n  50 jaar geleden hetzelfde in Nederland.

We hebben verschrikkelijk veel geluk deze keer, de een na de ander kunnen we helpen, via broer Theo hadden we een heel grote doos met splinternieuwe monturen gekregen + alle gebruikte brillen en dankzij een geweldige 50 jarig huwelijksdonatie konden we dit allemaal realiseren. Maar liefst 150 mensen hebben een nieuwe bril  gekregen en er is zelfs nog wat over om ook nog anderen te helpen.

Rond 1 uur zijn we klaar en gaan we opruimen, wat heerlijk om zoveel blije mensen om ons heen te hebben - yes het is weer gelukt!

Mede natuurlijk door hulp van onze fantastische groep sponsors en donateurs - vanuit Sri Lanka en ook van Dick en mij 

GEWELDIG BEDANKT!

Met een blij gevoel gaan we terug naar Balapitiya waar onze laatste dagen beginnen, starten vast met de dingen die we niet meer nodig hebben in te pakken zodat we morgen nog een heerlijke dag bij de Triton hebben - lekker genieten van het prachtige strand daar en vooral de gezelligheid. Maar ook een beetje zielig om ieder daar gedag te zeggen!

Dan de maandagavond de laatste dingen pakken - sorteren wat er in Sri blijft om de volgend dag om 6 uur te starten en richting vliegveld te gaan.

Nog even en we gaan weer naar huis - waar is de tijd - 10 weken - gebleven? Vraag het ons niet, het is voorbij gevlogen en wat een heerlijke tijd hebben we achter de rug!

Als er niets bijzonders meer gebeurd is dit het laatste bericht uit Sri Lanka, van hieruit willen we jullie allemaal bedanken voor de vele heel lieve, aardige, vrolijke, serieuze en  mooie emails, sms-jes, kaartjes en vooral de skypers wat was het leuk om met jullie te praten en vooral om jullie te zien!

Ayubowan tot gauw in Nederland - hartelijke groet van Dick en Marita

ps Deze keer geen trek in andijvie met een bal maar de sportschool, we staan te trappelen

    om weer te beginnen.

Verjaardag Indrani

Wat een verrassing voor Indrani! Ze had dit echt niet verwacht want in Sri Lanka worden de verjaardagen niet gevierd en zeker niet met dit hele voor ons  piepkleine feestje!

Een klein chocolade taartje met 2 kaarsjes erop gaf haar tranen in de ogen en dacht ze dat dit alles was - de sari die we voor haar hadden gekocht deed het helemaal.

 -

We hebben een gezellig lang ontbijt en daarna komen de verhalen wat we allemaal hebben gedaan in al de jaren dat we elkaar kennen, natuurlijk te veel om op te noemen maar een ding spreken we af - ons volgende target is dat we elkaar  januari 2012 weer zien! Een mooie gedachte en daar gaan we voor!

Na de lunch gaan ze terug naar Pugoda helemaal blij met de heerlijke vakantie dagen en vooral de mooie verjaardag.

Namens Indrani willen we alle mensen die een verjaardag wens gestuurd hebben hartelijk bedanken ook dat maakte haar dag fantastisch.

Tandheelkundige kliniek in Pugoda!

Hadden we afgesproken om er geen grote poppenkast van te maken liep het toch even anders! Verschillende Bobo's waren uitgenodigd en bij het zien van de lijst gingen onze haren rijzen bah hier hadden we helemaal geen zin in.

Ze voelen zich vaak zo belangrijk en als het puntje bij het paaltje komt dan gebeurd er niets! Maar deze keer liep het even anders - we worden voorgesteld aan dr. Harsha de Silva directeur van de Gampaha Health Department met 2 van zijn tandartsen, de directeur van Onderwijs en een vertegenwoordiger van afdeling Welzijn. Stuk voor stuk allemaal mensen die bezig zijn met hun vak en niet met zakken vullen  - geweldig en we gaan voorzichtig naar een positief gevoel.

Natuurlijk wordt er veel gesproken en dat is altijd vervelend en langdradig maar het is niet anders, tijdens de speech van dr. de Silva begrijpen we ineens wat er gaande is en waarom de Bobo's er zijn.

De tandarts stoel is zo iets bijzonders dat deze zeer druk bezette mensen tijd hebben vrij gemaakt om het ons zelf te komen vertellen.

Normaal wordt er sterk verouderd materiaal of 2ehands troep gedoneerd dat kapot is - maar dit is toch wel iets heel bijzonders - de tandartsen gingen finaal uit hun dak toen ze de stoel voor het 1rst zagen en hij is ook nog eens met een computer uitgerust. 

Lachend zegt hij  - vanavond heb ik heel wat uit te leggen aan mijn vrouw en kinderen, een stoel die dus gaat praten als de tandarts bv iets verkeerd doet of gebruikt! 

Wat een leuk verhaal en er wordt hard geklapt en gelachen.

Maar er komt nog meer, omdat het nu een officiëele kliniek van de afdeling Gezondheidszorg is geworden krijgen we ook veel meer faciliteiten oa 2 tandartsen die 6 dagen per week gaan werken. In de ochtend voor de kinderen van 5 scholen en in de middag voor de inwoners van Pugoda en omstreken. Gezondheidszorg betaald de salarissen van de tandartsen, assistente en wat er verder nodig is, we zijn perplex, er zou dus maar 1 tandarts komen voor 2 ochtenden per week en nu dit! Fantastisch

Vrolijk worden we uitgenodigd om bij de 1rste kies trekken te zijn en we zeggen mag het een gaatje vullen zijn dat is iets aangenamer om te zien.

Een van de kinderen wordt uit de wachtkamer geroepen en zijn vriendjes hangen door het raam om te kijken wat er allemaal gebeurd - wat een wereld van verschil!

       

Het grootste compliment dat we krijgen is dat de kinderen in de toekomst hun zelfvertrouwen niet meer kwijt raken omdat er vanaf nu via de school voor de tanden gezorgd wordt en ze dus weer die prachtige lach op hun gezichtje hebben! Hiervoor moest het betaald worden, de meeste ouders hebben daar geen geld voor  en werd er dus meestal direct getrokken, 

Nou mooier kan het niet want als je nu vaak ziet hoeveel jonge kinderen al gaten van getrokken tanden en kiezen hebben vergaat het lachen je vanzelf!

We gaan terug naar ons vakantiehuis - dit was de laatste grote klus pffft wat is het heet, we willen nu gewoon lekker naar het strand en de logeer weken gaan beginnen! Eerst Gamini met zijn gezin, dan Bandu met Lalitha en Prasad om daarna op 23 maart met 10 man Indrani's verjaardag te vieren!

De tandartsstoel is mogelijk gemaakt door

 Vida Verde Export BV Honselersdijk

        

  

   

18 jaar geleden.....

kreeg de hoogzwangere moeder van Mahesh Chathuranga Peiries een bus ongeluk - ze viel er uit en werd ook nog door een motor overreden - grote paniek natuurlijk. Ze was ernstig gewond en had oa een gebroken been! Chathuranga bleef echter lekker zitten tot hij volgroeid was, na 2 maanden wordt hij met de keizersnee geboren!

Omdat het met moeder niet goed ging groeit hij op bij zijn  tante in Ahungala, als hij klaar is met zijn school verteld hij dat hij graag naar de hotelschool wil, prima idee.

Misschien denken jullie wat moeten we nou met dat verhaal - vandaag waren we in de Triton in Ahungala en wie staat daar ineens stralend voor ons - ja inderdaad Mahesh Chathuranga - wie had dat ooit verwacht. Een kind uit een heel arm gezin waarvan ook de vader nog eens overlijdt - gelukkig hebben we sponsors voor hun kunnen vinden en de Honselaartjes hebben altijd tiptop voor ze gezorgd.

Zijn 1e vraag is dan ook hoe het met aunty Corrie, Rob uncle en Mark uncle is - gelijk worden de heerlijke 3 dagen in de Neptune aangehaald en hoe fijn het daar wel was.

Nou we zijn er helemaal onderste boven van - het is natuurlijk niet niks als je in dat prachtige 5 sterren hotel mag werken en het gaat toevallig wel over een van "onze" sponsorkinderen!

Wat zijn we trots op  hem en ook blij om weer eens aan jullie te  kunnen vertellen wat een goed en fijn leven de kinderen door jullie hulp kunnen bereiken!

Hartelijke groet van Dick en Marita

Safari Yalepark

04.30 uit bed om met Gamini naar de safari te gaan - Dick gaat niet mee want hij zegt "ik heb het meer dan genoeg gezien"  en eigenlijk is het ook zo, maar ik blijf het geweldig vinden om in de jeep rond te scheuren. En er zijn nu 5 luipaarden dus de kans is groot om ze misschien te zien. We hebben er jammer genoeg maar 1 gezien en ook nog op grote afstand boven op een rots

Het was een prachtig gezicht vooral toen hij opstond zich uitrekte en met een grote sprong verdween, onvoorstelbaar mooi. De foto is niet al te best maar toch leuk genoeg om te laten zien.

Ondanks dat we in Nederland genoeg hertjes hebben is het schitterend om ze in het wild te zien, ondertussen hopen we natuurlijk dat de luipaarden zich laten zien. Het waarschuwen van de hertenmoeders is duidelijk te horen en dat betekend dat ze in de buurt zijn!

Nou we doen het voorlopig maar met een paar prachtige visarenden en de pauw die op zijn gemak op een andere tak gaat zitten, druipend van de regen want het was een aardige bui.

Bepaald niet vervelend om naar dit prachtige exemplaar te kijken! Wat een mooi beest.

Moeder staat klaar om haar kleintjes te verdedigen, gelukkig blijven ze bij haar in de buurt.

Het prachtige Yale - zwaar gehavend tijdens de Tsunami maar gelukkig weer aan het herstellen.

Ja - deze beauty heeft geen commentaar nodig!

En dan plotseling is daar deze grote joekel midden op het pad en loopt langs onze jeep op nog geen - echt waar - 5 cm met een arrogantie van heb ik jou daar, nou ja uiteindelijk is het ook zijn pad en niet van ons!                  Jammer genoeg had het de hele nacht geregend en bleven vooral de olifanten in het midden van het park omdat daar nu overal water is.

Door de regen werd het een echte safari met crossen in de jeep, zo erg zelfs dat hij bijna kantelde toen we in een dikke modderpoel terecht kwamen.

Alleen al om hem weer uit de blubber te krijgen geeft veel lol, iedereen probeert te helpen en gelukkig komt alles weer goed.

We zijn tevreden dat we weer eens geweest zijn en diep in mijn hart zou ik het liefste morgenochtend weer gaan, maar we hebben een paar afspraken dus gaan we weer braaf terug naar Balapitiya.

Jammer dat we niet wat langer kunnen blijven in het mooie en gezellige Peacock Beach hotel! Geweldig om weer even terug te zijn.

Tangalle

2 maart gaan we naar Tangalle waar we een afspraak hebben met Bandu - om de kinderen te zien maar ook om er achter komen dat het niet goed met haar gaat.

Haar ogen gaan slecht en vooral haar nieren hebben door de diabetisch een klap gehad, een van haar ogen is gelazerd omdat er een zwarte punt in zat. Het ziet er niet echt goed uit en vooral het reizen naar het zuiden gaat haar erg zwaar vallen, ze is immers meer dan 10 uur met de trein en bus onderweg. Als we opperen dat het tijd wordt om met de verre reis te stoppen is ze opgelucht. Maar toch houdt ze een slag om haar arm om de komende afspraak met haar arts en de resultaten af te wachten voordat ze een besluit neemt! Lalitha met de kleine Prasad is niet uit Udugama gekomen en dat is een tegenvaller, er zijn problemen met de school en Gamini bied aan om dit verder af te handelen zodat Bandu zich daar niet druk om hoeft te maken. We spreken af dat ze na de 21e naar Balapitiya komen zodat we verdere beslissingen kunnen nemen.

Met de Mulin jongens en hun moeder gaat het heel goed, vooral de oudste kan geweldig leren, dus ook hier,    blijf op school en ga zo door! Hopen over een paar weken goede berichten over Lalitha en Prasad te kunnen geven.

Beruwela en Munhene kinderen

Na een heerlijke week in het vakantiehuis met af en toe een beetje werk maar vooral lekker luieren aan het strand van het Triton hotel in Ahungala en genieten van de verkoop meisjes op het strand gaan we naar Monika en de kinderen. Leuk om even te vertellen over de 1e dag in de Triton - binnen 5 minuten stonden er 6 jongens van het Neptune hotel om ons heen en wat was dat leuk - gelukkig gaat het in mei weer open. We worden behoorlijk in de watjes gelegd en de oude verhalen van "vroeger" dat we met de groepen en vooral de sponsorkindjes in het hotel waren worden opgehaald - geweldig leuk! Jullie krijgen allemaal een hartelijke groet en kom alsjeblieft volgend jaar weer naar de Neptune.

Terug naar Monika - ook hier wat gaat het goed met de kinderen en vooral wat zijn ze groot geworden! Dick en ik worden weer verschrikkelijk verwend met al die mooie boeketjes en bloemenslingers. Omdat de fotograaf DICK zelden op de foto staat omdat hij altijd heen en weer loopt te rennen, gekkigheidjes met de kinderen maakt om maar vooral die schitterende lach vast te kunnen leggen hieronder een foto van hem. 

We gaan verder met de interviews, op school doen ze het allemaal goed met een paar uitspringers - Piumi onze artiest wil graag teken lerares worden en het ziet er naar uit dat het haar gaat lukken en zo zijn er meer kinderen. Nou kom maar op - het studentenfonds voor de universiteit ligt op jullie te wachten!

Over 2 van de vaders maken we ons grote zorgen, 1 is zwaar diabeet en heeft al verschillende voetoperaties gehad en hij ziet er steeds slechter uit.

Vader Ajantha heeft epilepsie en is in een zware depressie beland, zijn vrouw vindt het niet nodig om voor hem te zorgen want hij is alleen maar lastig. Woest zijn we, het is natuurlijk ook niet makkelijk zeker in Sri niet want er is immers geen enkele vorm van begeleiding. Ook Monika is razend en trekt dus aardig van leer tegen de moeder, uiteindelijk hebben we het wel over de vader van haar kinderen bovendien is het een schat van een man. Dick en ik gaan proberen om zijn arts te spreken te krijgen zodat we misschien iets extra voor hem kunnen doen. Krijgen zowat een flauwte als we er achter komen dat ze zelfs te belazerd is om zijn medicijnen te halen, zeker in zijn geval is dagelijkse medicatie belangrijk!

Uit Munhene  komt een nieuw gezinnetje langs, we gaan proberen om een sponsor voor hun te vinden, verkijk je niet op de stevige moeder en baby. Van alleen een hap rijst wordt je vanzelf moddervet en krijg je ook nog eens heel vaak diabetisch.

De vader is los arbeider bij het uitzendbureau Manpower en net zo als bij ons vroeger - geen werk geen geld.

Gaan dus proberen om zo snel mogelijk dit gezinnetje te ondersteunen.

Dit was het weer, we krijgen zo bezoek van Chandana - wel bekend bij de oud Neptune gangers met zijn vrouwtje en kleine meisje en dat beloofd een gezellige dag te worden.

Dinsdag gaan we richting zuiden om de kinderen in Tangalle te bezoeken, we blijven gelijk een paar dagen in ons favoriete Peacock Beach hotel en gaan weer eens de safari doen, hopen dus de luipaarden tegen te komen.

Lukt het om vandaar de blog bij te werken dan doen we dat en voor de skypers - het is altijd te proberen!

                                                                Ayubowan!

Priyantha

We waren net te laat om Priyantha in het ziekenhuis te bezoeken hij was de vorige avond ontslagen, zonder enige voorlichting, krukken of wat dan ook, wel zijn been tot aan zijn lies in het gips!

Dit zijn de dingen die ons regelmatig kromme tenen bezorgen, in het geval van Priyantha is het helemaal dramatisch. Hij woont 40 km van het ziekenhuis en normaal is het al een drama om bij zijn huis te  komen - de wegen waren door de zware regenval vele malen slechter dan normaal - dus laat staan als je been op 3 plaatsen gebroken is en je in het gips zit.

Vanaf de dorpsweg ga je een smal paadje op vol kuilen en gaten, boomwortels  troep enz. dan moet je een bruggetje (zonder leuning) over van ongeveer 90 cm breed met plankjes die vaak gebroken zijn en vooral heel erg ongelijk.

Wij vragen ons af hoe hij daar gekomen is want hij kan niet lopen, op een deur die snel uit de sponningen gehaald was en....... het was ook nog eens aarde donker!

Weten wel dat wij weinig gewend zijn maar als we er overdag over heen lopen breken we al zo wat ons nek dus laat staan in zijn geval!

We hebben een paar krukken voor hem meegenomen en met onze beperkte kennis en Gamini gaan we proberen om hem te laten staan en een klein beetje te bewegen, trombose ligt immers op de loer. 

Hij probeert zo goed mogelijk te doen wat we hebben uitgelegd  - het doet erg pijn maar hij beloofd om met zijn krukken een paar keer per dag te oefenen.

Het nare is dat er niet geopereerd is want ze willen eerst kijken of het vanzelf weer aan elkaar groeit, de enkel heeft de grootste klap gekregen en is aan beide kanten gebroken en zijn scheenbeen onder de knie. 9 maart moet hij terug komen om te kijken of het allemaal goed aan elkaar groeit en anders wordt er alsnog geopereerd. Het meest vervelende is natuurlijk dat de hele reis met alles er op en eraan weer gedaan moet worden. Gaan proberen om de 9e aanwezig te zijn zodat we misschien ergens mee kunnen helpen en in ieder geval te proberen dat als hij geopeeerd moet niet weer naar huis gestuurd wordt.

Zijn vrouwtje is er gelukkig redelijk van af gekomen maar heeft ook een fikse jaap in haar knie en mag zeker een week niet werken en daar heb je hem weer - niet werken geen inkomen. Gelukkig hebben we de gelegenheid om ze te kunnen helpen totdat zij weer kan gaan werken!

Proberen Kelly te skypen want haar "broertje" wil haar zo graag zien! Jammer dat het niet lukte, het tijdsverschil was de grote boosdoener. Misschien lukt het de 9e!

Wat zijn we blij!

Trotse ouders!

Zou haast beginnen met grote blijdschap geven wij u kennis enz.  

Zojuist kregen we een telefoontje van onze zoon Robert  dat hij zijn propedeuse gehaald heeft!

Wat zijn we blij voor hem  en wat  jammer dat we hem niet even lekker kunnen knuffelen en  vooral feliciteren - dus doen we het maar zo:

Robert Gefeliciteerd! Je bent een kanjer!

Mijn grootste angst.......

is uitgekomen - om de Pugoda weken af te ronden gaan we vandaag met Walter, Indrani en Gamini een dagje op stap naar een van de mooiste tempels - de Ridi Vihara in Ridigama vlakbij Kurunegala. We maken een koffiestop bij het meer bij velen van jullie bekend en .....mijn een voortand breekt  af, al 23 jaar denk ik alsjeblieft niet in Sri Lanka naar de tandarts. Oh wat verschrikkelijk echt ik heb het Spaans benauwd - maar na even nadenken pak ik een stukje kauwgom en plak hem weer vast - rustig blijven en genieten van de mooie dag!

Het is werkelijk een prachtige dag en we genieten van al het moois - krijgen een mooie en duidelijke uitleg en zo waar de de deuren van het heiligste gedeelte worden voor ons open gemaakt. Leuk om te horen van de gids dat wij de 1rste buitenlanders zijn die de tempel bezoeken, het is natuurlijk wel fijn dat je niet door de toeristen onderste boven geduwd wordt maar er zijn ook praktisch geen Sri Lankanen! Wat een leuke schoolreis zou je hier naar toe kunnen maken om zo iets moois te kunnen zien en het verhaal van koning Dutugemunu te leren kennen.

We genieten dus echt van de prachtige en interessante verhalen - het hele complex hebben we voor ons zelf dus is het dubbel genieten omdat je overal zo dichtbij kunt komen.

Na de rondleiding gaan we verder het complex verkennen, ondertussen hebben we veel lol en de narigheid met mijn tand is vergeten, we gaan op weg naar de grot tempel die een heel stuk hoger ligt. 

Het is een hele klim over padjes vol met stenen, wortels enz. als we op de helft zijn blijft Walter achter want het is echt te zwaar en te steil voor hem, Dick en ik zijn blij dat we eindelijk weer eens in beweging zijn en genieten dus dubbel op.

Voordat wij door klauteren maakt Gamini nog even een foto van ons op de rotsen. Op een gegeven moment is er haast niet meer op de echt steile rotsen te lopen maar met veel gelach komen we uiteindelijk bij de mooie stupa aan en kunnen we van een prachtig uitzicht genieten!

                            

Na een gebedje voor al onze zieke vrienden en kennissen gaan we weer terug - hadden wel tegen Walter gezegd "nou tot volgende week" maar dat doen we natuurlijk niet. Gamini heeft hem op gehaald en wij komen er achter dat we met een trap ook naar boven konden - nou ja Kamak nehe (maakt niet uit) we hebben met zijn allen lekker geklauterd.

We gaan terug want het is zo'n dikke 3 uur rijden en de wegen zijn door het slechte weer van de laatste tijd bar slecht dus even door karren is er niet bij.

Tot onze grote verassing heeft Indrani een overheerlijke picknick in elkaar gezet en komen er mandjes, bordjes en zelfs een paar stoeltjes uit de achterbak - echt Indrani altijd zorgen en mensen verwennen.

Na een heerlijke rice & curry gaan we verder om in Pugoda Walter en Indrani thuis te brengen, koffer inladen en na een bakje koffie gaan we door naar Mount Lavinia.

Onderweg begint het tandartsspook weer op te spelen, allemachtig wat moet ik nou - mijn vieze kliniekenfobie is groot want we hebben natuurlijk meer dan genoeg gezien en meegemaakt.

Maar dan komen Gamini en Dick met een voorstel - ik huiver en twijfel wahhhhh ik wil dit niet, maar het moet want ik kan moeilijk 5 weken met een afgebroken tand rondlopen. Ok maar als ik het niet vertrouw gaan we weg - prima zeggen ze grijnzend want samen zijn het 2 handen op 1 buik.

We komen bij een kleine brandschone dental surgery aan met verschrikkelijk aardige mensen, een jonge tandarts die duidelijk uitleg geeft, verteld exact wat er gedaan moet worden, dat alles goed gesteriliseerd wordt en hij weet mij te overtuigen!

Let wel het is zaterdagavond kwart over 7! Waar kan je in Nederland zo een praktijk binnen lopen?

Om een lang verhaal kort te maken - mijn kroon zit weer prachtig met een klein pennetje aan mijn wortel vast en het voelt prima, geen pijn en volgens de tandarts zit het zeker nog wel 25 jaar vast haha.
Nou dan kom ik zowat weer terug in mijn volgende leven.

Alle gekheid op een stokje - wat zijn we allemaal opgelucht en het is een lekker gevoel dat de tandarts fobie de kast in kan enne........ voor de komende Srilankagangers - het adres van dr. Mayura staat genoteerd - dus geen angst meer voor de tandarts in Sri Lanka - dat zit wel goed.

En wat koste die grap helemaal? Slechts 50 euro!

Ik ga stoppen het is inmiddels twaalf uur en we rollen om van de slaap - morgen pakken en lekker eten bij Gamini en zijn gezin om maandagochtend vroeg te vertrekken naar het ziekenhuis in Galle om Priyantha te bezoeken en daarna

VAKANTIE!

                                      met een heel klein beetje werken

Hartelijke groeten van Dick en Marita

ps. Sorry aan alle skypers - ik kon echt niet antwoorden anders was het misschien wel 2 uur geworden! Hoop tot morgen