We waren net te laat om Priyantha in het ziekenhuis te bezoeken hij was de vorige avond ontslagen, zonder enige voorlichting, krukken of wat dan ook, wel zijn been tot aan zijn lies in het gips!
Dit zijn de dingen die ons regelmatig kromme tenen bezorgen, in het geval van Priyantha is het helemaal dramatisch. Hij woont 40 km van het ziekenhuis en normaal is het al een drama om bij zijn huis te komen - de wegen waren door de zware regenval vele malen slechter dan normaal - dus laat staan als je been op 3 plaatsen gebroken is en je in het gips zit.
Vanaf de dorpsweg ga je een smal paadje op vol kuilen en gaten, boomwortels troep enz. dan moet je een bruggetje (zonder leuning) over van ongeveer 90 cm breed met plankjes die vaak gebroken zijn en vooral heel erg ongelijk.
Wij vragen ons af hoe hij daar gekomen is want hij kan niet lopen, op een deur die snel uit de sponningen gehaald was en....... het was ook nog eens aarde donker!
Weten wel dat wij weinig gewend zijn maar als we er overdag over heen lopen breken we al zo wat ons nek dus laat staan in zijn geval!
We hebben een paar krukken voor hem meegenomen en met onze beperkte kennis en Gamini gaan we proberen om hem te laten staan en een klein beetje te bewegen, trombose ligt immers op de loer.
Hij probeert zo goed mogelijk te doen wat we hebben uitgelegd - het doet erg pijn maar hij beloofd om met zijn krukken een paar keer per dag te oefenen.
Het nare is dat er niet geopereerd is want ze willen eerst kijken of het vanzelf weer aan elkaar groeit, de enkel heeft de grootste klap gekregen en is aan beide kanten gebroken en zijn scheenbeen onder de knie. 9 maart moet hij terug komen om te kijken of het allemaal goed aan elkaar groeit en anders wordt er alsnog geopereerd. Het meest vervelende is natuurlijk dat de hele reis met alles er op en eraan weer gedaan moet worden. Gaan proberen om de 9e aanwezig te zijn zodat we misschien ergens mee kunnen helpen en in ieder geval te proberen dat als hij geopeeerd moet niet weer naar huis gestuurd wordt.
Zijn vrouwtje is er gelukkig redelijk van af gekomen maar heeft ook een fikse jaap in haar knie en mag zeker een week niet werken en daar heb je hem weer - niet werken geen inkomen. Gelukkig hebben we de gelegenheid om ze te kunnen helpen totdat zij weer kan gaan werken!
Proberen Kelly te skypen want haar "broertje" wil haar zo graag zien! Jammer dat het niet lukte, het tijdsverschil was de grote boosdoener. Misschien lukt het de 9e!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten