Het is hier 34* al 14 dagen lang!

Nooit gedacht dat we ooit zoiets zouden schrijven haha, in al die 25 jaar hebben we wel eens een dag zo'n temperatuur gehad maar nu is het al meer dan 14 dagen zo! De gevoelstemperatuur is maar liefst 43* oeps is dus echt warm!

Ook de mensen van Sri Lanka lopen te puffen en te blazen, omdat er maar geen regen komt koelt het ook niet af, we mogen blij zijn als het 's nachts terug loopt naar 29*. En slapen is er niet bij dus gaat de vermoeidheid aardig opspelen.

Helaas hebben we geen airco hier in het huis en we hebben nu echt zoiets van gelukkig nog maar 2 nachten en dan gaan we voor de laatste 3 dagen naar Negombo waar we gelukkig wel airco hebben, kijken er dus naar uit.

En dan zaterdag weer naar huis waar we het ongetwijfeld erg koud zullen hebben!

Het is ook nooit goed!

Laatste weekend in Sri Lanka

Het is niet te geloven maar de laatste dagen in Sri Lanka zijn aangebroken, vandaag komen Priyantha, Chamila en baby Okindu samen met Lalitha naar het huis in Balapithiya. Jammer genoeg is Prasad er niet bij want hij verblijft in de Boeddhistische tempel in Udugama en het ziet er naar uit dat hij daar zijn opleiding krijgt om monnik te worden. In mei de Vesak maand zal hij intreden, het is echt jammer dat hij vandaag niet mee kon komen want de kans is klein dat we hem voorlopig kunnen zien.

Baby Okindu is een van de mooiste kindjes die we hier ooit in Sri gezien hebben bovendien is het een vrolijk gezond kindje. Met Priyantha gaat het geweldig, de gevolgen van het motorongeluk zijn helemaal voorbij en hij werkt als metselaar bij een particulier bedrijf. Wie had ooit verwacht dat 23 jaar geleden uit deze kleine verdrietige jongen zo'n mooi sterk mens zou groeien met ook nog eens zo'n leuk gezin.

Jaqat de huiskok maakt een heerlijke maaltijd voor ons klaar en daar wordt lekker van gegeten, we zitten met een aardige groep aan tafel want inmiddels zijn Hans en Francien, Athula en Sheela ook gearriveerd. Met een ijsje en fruitsalade sluiten we de maaltijd af en wordt het tijd dat Priyantha en Lalitha naar huis gaan, zij hebben nog zo'n goeie 3 uur voor de boeg.

Hans en Francien blijven gezellig nog een paar bakjes koffie drinken - ook voor hen gaat de tijd door en ook zij gaan volgende week naar huis!

Alweer afscheid nemen - we hopen iedereen volgend jaar weer te zien!

BOEKENPROGRAMMA en de laatste keer naar Pugoda!

Wat raar om dat te schrijven! Het betekend dat we al een beetje aan het voorbereiden zijn om weer naar huis te vliegen. Hé nu al, het is ook ieder jaar hetzelfde liedje - waar blijft de tijd?

We gaan vandaag eerst met het boekenprogramma beginnen, Gamini heeft bij ons in Balapitiya geslapen en na een gezellig ontbijt vertrekken we vroeg zodat we voor de ergste warmte klaar zijn.

Als we bij de school aan komen staat er een groep van 45 kindjes vol verwachting en stralende smoeltjes op ons te wachten en allemaal met een mooi boeketje bloemen in hun handjes. Wat is dat toch altijd schattig en lief.

Deze keer zijn de kindjes van 6 tot 10 jaar aan de beurt, de principal houd een toespraak en legt uit wat we komen doen, nu zijn de oortjes helemaal gespitst.
Voordat er een eindeloze toespraak komt zeggen we tegen Gamini dat we graag willen beginnen en de kleintjes niet al te lang willen laten wachten.

Wat een feest om de pakketten te geven, maar eerst een klein ritueeltje, in Sri schud je geen handen maar de kinderen vinden het prachtig om dat te doen! Eerst een boeketje - handje schudden - dankjewel zeggen en dan heel gauw die grote tas met al dat moois aanpakken.
Geweldig, af en toe liggen we flauw van het lachen - wat een leuke ochtend!
Alle kinderen maar ook de juffen zijn meer dan blij en wij ook hoor - dankjewel sponsors van het boekenprogramma.

We rijden snel naar Walter en Indrani, de koffie staat klaar daarna gaan we naar het huisje van Rasika en Ruwan waar de ouders zo enthousiast aan het bouwen zijn dat we niet weten wat we zien. Helemaal trots wordt alles uitgelegd wat ze allemaal gedaan hebben en wat er nog gedaan moet worden. Wat fijn om te zien dat ze zo hun best doen om een mooi huisje te bouwen.

Daarna naar Hanwella om de Ravi familie te bezoeken, met open mond staan we te kijken naar het werk dat Gamini in korte tijd verzet heeft. Moeder komt stralend naar ons toe en zegt hoe blij ze met haar mooie paleisje is. Nou kunnen het ons voorstellen hoor als we nog terug denken aan hoe verschrikkelijk ze een jaar geleden woonden - om kippenvel te krijgen! De ramen en de deur worden volgende week geplaatst, omdat het hout nog te vochtig moet dat nog even wachten - hopen dat het voor vertrek nog klaar is. Een mooie radio van hun sponsor Aunty maakt het feest helemaal compleet.

Wat een heerlijke dag, kunnen het niet vaak genoeg zeggen - wat maken jullie deze mensen blij!

Op bezoek in Waduwelivitiya

Vandaag gaan we de 2 gezinnen bij de theeplantage bezoeken, wat is het toch altijd een prachtige rit, eerst langs de kaneeltuinen en dan door de prachtige landschappen met de mooiste
palmbomen en rijstvelden. Ook over heel slechte wegen vol gaten en kuilen, het weer is immers extreem met uitersten van stortbuien en grote droogte.

Na een paar uur rijden voor 60 km komen we via allerlei slingerpaadjes aan bij de eerste familie, wat leuk is het toch om ze weer te zien, ook de oude moeder leeft nog steeds en de ontvangst is dan ook allerliefst.

Het gaat hier redelijk goed, Jayame ziet er happy uit en we zijn ook heel erg tevreden met de vader, hij is zwaar hartpatient. Het is goed te zien dat hij nu iedere maand zijn medicijnen krijgt en zegt zelf ook dat het veel beter met hem gaat.

We krijgen het over leeftijden en tot onze verbazing zijn oma en Dick even oud! Wat een verschil - beide zijn 78 - Dick is een jonge vent bij haar vergeleken.

We gaan door naar Hansi - met haar gaat het goed en het is een lekker pittig grietje, als we het huis binnen komen zakt de moed ons in de schoenen. Wat ziet het er uit, de vloer is helemaal kapot en dan te bedenken dat de familie hier ook nog een op moet slapen.

Trieste boel hier, vader heeft een ongeluk gehad en kan zijn beide armen niet meer gebruiken. Hij was een goed ondernemer, verzorgde de catering voor het personeel van de theeplantages. Omdat het zo goed ging was hij begonnen met het huis bouwen en toen ....... Dag dromen want je krijgt een ongeluk, business weg, geen enkele hulp van de overheid nog van de theefabrieken - over en uit - en dan gebeurd er helemaal niets. Wat een wereld van verschil! Gelukkig hebben we nog een donatie achter de hand gehouden voor dringende zaken en na overleg met Gamini en wat buren wordt er besloten om de vloer te cementen. Omdat iedereen mee helpt hoeven we geen metselaars aan te nemen en dat scheelt heel wat geld zodat we ook de vloer vd kleine kamer kunnen doen.

Het mag wel eens een keer vermeldt worden, de donatie hebben we gekregen van Aunty Bep, zij zit maanden achter elkaar prachtig kaarten te maken en van haar krijgen we al jaren zo'n mooie donatie en daarom

BEPPIE BEDANKT! Je bent een kanjer ;-)

Dankzij jou hulp kan de familie over een paar weken op een mooie vloer slapen!

Wat een cadeautje!

Ga je naar bed en zit daar zo iets moois op je klamboe - een prachtige lichtgevende scarabee!

Beruwela en Munhene kinderen

Vroeg in de ochtend gaan we naar Monika - vroeg omdat het nog steeds verschrikkelijk warm is, gisteravond was het rond 01.00 uur 29*, probeer daar maar eens bij te slapen!
Sorry dat we weer met het weerpraatje beginnen maar zelfs de Srilankanen lopen te puffen en te klagen ook zij komen niet in slaap.

Geweldig om bij aankomst gelijk al die heerlijke stralende koppies te zien en niet alleen zij maar ook de vaders en moeders zijn blij omdat we elkaar weer zien.

We nemen alle lijsten en nieuwtjes door, Monika heeft al een hele lijst klaar met allerlei opmerkingen en dat scheelt heel veel werk - ook de spaarlijsten liggen klaar en zoals altijd loopt het hier op rolletjes.

We bespreken ook dat het programma een beetje gaat veranderen, omdat in 2005 vanwege de Tsunami deze groep werd opgezet en er veel behoefte was aan eten hebben we tot nu toe iedere maand een voedselpakket gegeven plus een geld bedrag. Omdat het nu zoveel beter met ze gaat bespreken we met iedereen wat ze zelf willen en er komt naar voren omdat veel van de kinderen tegen het examen van O-level zitten en dit jaar examen doen zouden de ouders het prettig vinden om wat meer geld aan school te kunnen besteden. Prima idee en vanaf volgende maand gaan we stoppen met de voedselpakketten.

Trouwens het is ook heel goed voor Monika - ieder pakket woog meer dan 7 kg, arme Monika ze heeft in al die jaren heel wat afgesjouwd. Om geld te sparen heeft ze al die jaren alles iedere maand weer zelf gedaan!

Verder gaat het met alle kinderen goed, de een wat beter dan de ander maar denk dat dat een normaal patroon is.
Jammer is het natuurlijk dat 1 van de vaders overleden is en dan sta je als gezin gelijk aan de kant, geen pensioen niets, moeder heeft gelukkig een klein baantje gevonden en verdiend 200 roepies per dag = 1.20 nou daar kan je ook lekker veel mee doen! Ze moet zich er ook nog eens de tandjes voor werken. Maar optimist als ze zijn " Alle beetjes helpen "!
Als we moeder kunnen vertellen dat de sponsor aunty en uncle extra geld mee hebben gegeven springt ze een gat in de lucht. Owh geweldig nu kan Ashen toch zijn computer cursus afmaken en nog veel meer want het is een kind dat heel goed kan leren!

Dick gaat beginnen met de foto's maken en dat is gewoon altijd een van de leukste dingen alhoewel de pubers onder hen af en toe een lastig koppie trekken - tja daar moeten we ook maar doorheen zien te komen toch? En dan maar hopen dat we volgend jaar een leukere foto voor de sponsorouders mee kunnen nemen haha!

We maken een groepsfoto omdat we toch een beetje verandering krijgen maar uiteindelijk zijn we heel blij dat al die bange kleine Tsunami kindjes zo mooi opgroeien, de kans krijgen om te kunnen leren, een mooi spaarboekje hebben en de wetenschap dat er in Nederland een heleboel lieve, aardige en goede sponsor aunty's en uncle's klaar staan om ze een goede toekomst te geven!

Tot slot krijgen we een geweldig speech in goed engels van 1 van de meisjes - als ze begint horen we het gelijk - die komt er wel. Lekker gevoel!

Ayubowan een hartelijke groet van alle kinderen, vaders moeders, Monika en Leonard, zoon Shelan (zie foto) en niet te vergeten onze steun en toeverlaat Gamini ;-)

Enne......... Het regent nog steeds dus dat wordt lekker slapen! Dag hoor tot de volgende keer - Marita en Dick

Hoera het regent!

Niet lachen hoor of denken stelletje zeurpieten! Even het Hollandse weerpraatje - gisteren op bezoek bij Hans en Francien. Zij wonen vlak bij Balapitiya en in een tuktuk zijn we er in 10 minuten, zij wonen in een leuk appartement direct aan zee met een lekker zeewindje. Samen met hun sponsorkind Niluka beleven ze een heerlijke tijd in Sri Lanka!

Uiteraard komt het weerpraatje op tafel want we blijven natuurlijk Hollanders en zijn het eens over hoe echt waar - verschrikkelijk warm het is, maar liefst 33 * met een luchtvochtigheid van 83 %.

Slapen is er haast niet bij omdat de warmte zeker tot een uur of 4 duurt voordat het een beetje afkoelt en daar wordt je behoorlijk moe van. We zijn dan ook blij dat we deze week vakantie hebben.

Zaterdag gaan we naar de kinderen in Beruwela en Munhene en kijken daar ondanks de hitte echt naar uit!

Er zit eindelijk regen in de lucht, jammer genoeg duurt het maar 5 minuutjes dus hopen we nu maar dat het vannacht gaat hozen.

Lezen zojuist dat het winterweer in Nederland weer heeft toegeslagen met alle problemen van dien dus houden we snel onze mond over het weer!

Hartelijke groet uit een warm Sri Lanka en tot snel met een verslag uit Beruwela!

ps om 5 uur 's avonds begint het zo'n 2 uur behoorlijk te hozen en wat een opluchting geeft dat, sinds 3 dagen hebben we weer normaal kunnen slapen + dat de temperatuur 4 * is gezakt!