Sorry dat we weer met het weerpraatje beginnen maar zelfs de Srilankanen lopen te puffen en te klagen ook zij komen niet in slaap.
Geweldig om bij aankomst gelijk al die heerlijke stralende koppies te zien en niet alleen zij maar ook de vaders en moeders zijn blij omdat we elkaar weer zien.
We nemen alle lijsten en nieuwtjes door, Monika heeft al een hele lijst klaar met allerlei opmerkingen en dat scheelt heel veel werk - ook de spaarlijsten liggen klaar en zoals altijd loopt het hier op rolletjes.
We bespreken ook dat het programma een beetje gaat veranderen, omdat in 2005 vanwege de Tsunami deze groep werd opgezet en er veel behoefte was aan eten hebben we tot nu toe iedere maand een voedselpakket gegeven plus een geld bedrag. Omdat het nu zoveel beter met ze gaat bespreken we met iedereen wat ze zelf willen en er komt naar voren omdat veel van de kinderen tegen het examen van O-level zitten en dit jaar examen doen zouden de ouders het prettig vinden om wat meer geld aan school te kunnen besteden. Prima idee en vanaf volgende maand gaan we stoppen met de voedselpakketten.
Trouwens het is ook heel goed voor Monika - ieder pakket woog meer dan 7 kg, arme Monika ze heeft in al die jaren heel wat afgesjouwd. Om geld te sparen heeft ze al die jaren alles iedere maand weer zelf gedaan!
Verder gaat het met alle kinderen goed, de een wat beter dan de ander maar denk dat dat een normaal patroon is.
Jammer is het natuurlijk dat 1 van de vaders overleden is en dan sta je als gezin gelijk aan de kant, geen pensioen niets, moeder heeft gelukkig een klein baantje gevonden en verdiend 200 roepies per dag = 1.20 nou daar kan je ook lekker veel mee doen! Ze moet zich er ook nog eens de tandjes voor werken. Maar optimist als ze zijn " Alle beetjes helpen "!
Als we moeder kunnen vertellen dat de sponsor aunty en uncle extra geld mee hebben gegeven springt ze een gat in de lucht. Owh geweldig nu kan Ashen toch zijn computer cursus afmaken en nog veel meer want het is een kind dat heel goed kan leren!
Dick gaat beginnen met de foto's maken en dat is gewoon altijd een van de leukste dingen alhoewel de pubers onder hen af en toe een lastig koppie trekken - tja daar moeten we ook maar doorheen zien te komen toch? En dan maar hopen dat we volgend jaar een leukere foto voor de sponsorouders mee kunnen nemen haha!
We maken een groepsfoto omdat we toch een beetje verandering krijgen maar uiteindelijk zijn we heel blij dat al die bange kleine Tsunami kindjes zo mooi opgroeien, de kans krijgen om te kunnen leren, een mooi spaarboekje hebben en de wetenschap dat er in Nederland een heleboel lieve, aardige en goede sponsor aunty's en uncle's klaar staan om ze een goede toekomst te geven!
Tot slot krijgen we een geweldig speech in goed engels van 1 van de meisjes - als ze begint horen we het gelijk - die komt er wel. Lekker gevoel!
Ayubowan een hartelijke groet van alle kinderen, vaders moeders, Monika en Leonard, zoon Shelan (zie foto) en niet te vergeten onze steun en toeverlaat Gamini ;-)
Enne......... Het regent nog steeds dus dat wordt lekker slapen! Dag hoor tot de volgende keer - Marita en Dick
Geen opmerkingen:
Een reactie posten