13 januari – vandaag zijn we al weer helemaal gewend aan ons vaste huisje in Mount Lavinia, wat is het er toch altijd leuk, een 1 kamerhuisje met een klein keukentje, kleine badkamer en een heel erg lekker bed, mijn liefje wat wil je nog meer!
Vooral de grote tuin is heerlijk waar we meestal lekker buiten zitten, het fijne is dat we er echt privacy hebben zodat we ons werk kunnen doen en wanneer nodig echt uitrusten.
We blijven deze 1e dag hier dan ook gewoon lekker thuis, er moet veel uitgezocht worden zoals cadeautjes, alle lijsten voor de betalingen en de spaarbankboekjes en nog veel meer. Best wel veel werk maar met een bakje koffie erbij hebben we het allemaal op tijd klaar.
14 januari – Vandaag gaan we naar Pugoda, we staan regelmatig in een file, daar zijn we in het chaotische verkeer wel aan gewend maar het is nu werkelijk drama, we doen er meer dan 2 uur over om in Pugoda te komen. Zelfs onze chauffeur Gamini vindt het deze keer wel ietsje teveel van het goede! Gelukkig zijn we net op tijd om nog even snel wat te eten want de kinderen komen al haast.
We hebben het al zo vaak geschreven maar het is toch altijd zo heerlijk om al die blije koppies van het hele spul te zien – wat gaat het goed met ze! Jammer voor een van de meisjes dat ze dengue (knokkelkoorts) heeft gehad. Het lijkt op een heel zware griep maar het duurt een paar maanden voordat je er vanaf bent, echt niet leuk.
Van een van de meisjes krijgen we een mooi geborduurd schilderijtje voor haar sponsor aunty want ze is klaar met haar school en gaat nu werken. De belofte dat ze volgende week een naaimachine krijgt als afsluiting brengt een dikke glimlach op haar mooie gezichtje! Voor 5 andere meisjes die in de loop van het jaar gestopt zijn komt er ook een mooie Singer trapnaaimachine.
Tot groot verdriet van zijn moeder vertelt een stralende Ashan dat hij wordt toegelaten om de opleiding voor monnik te gaan volgen. Zijn moeder is er niet blij mee want Ashan is een bijzonder intelligent kind en zij had al het idee dat hij dokter zou worden. Maar het is niet anders want hij blijft bij zijn beslissing! Als het lukt gaan we hem in de Pansala (tempel) bezoeken.
Zo komt de een na de ander aan de beurt en horen we alle leuke en soms minder leuke verhalen aan. Gelukkig kunnen we haast altijd helpen als het nodig is, de moeders krijgen allemaal een envelopje voor het Nieuwe jaar en zijn daar heel erg blij mee.
Voor de kinderen hebben we aardig wat extra geld gespaard dus de boekjes worden ook dit jaar weer aardig gespekt. Blij zijn we hier sowieso mee want het betekend dat we voor geen enkel kind geld voor bv dokter, ziekenhuis of erger nodig hebben gehad!
Voor alle kinderen hebben we een klein cadeautje, een knuffel, een puzzeltje of wat anders, voor 1 van de kleintjes hebben we een leuk jasje. Horen jullie al denken “wat moet zo’n kindje daar nou mee” ja klopt maar als jullie hier ’s ochtends zouden zijn dan zou je het onmiddellijk begrijpen! Het is koud zo koud, wij hebben er al last van dus laat staan de mensen hier die hun leven lang al aan gemiddeld 30 graden gewend zijn. Iedereen staat hier rond 04.00 uur op en dan is het ongeveer 17 graden, dan waait er ook nog eens een koude wind – dus bibberen geblazen
Het zusje van Rachini heeft het niet meer koud!
We gaan afsluiten in Pugoda, ja nog een leuk ding, de dochter van Nidam gaat trouwen en we worden spontaan uitgenodigd – wat leuk. Alleen zijn we dan al in het zuiden en dat is een aardig eindje rijden, Walter en Indrani zouden het ook heel erg leuk vinden als we daar naar toe komen. We houden nog een slag om ons arm want onze vakantie begint dan net, maar eigenlijk weten we het al en is kans heel groot dat we gaan.
Zondag komt Sakila nog even langs, ze is van school omdat ze zo graag wilde werken, nou dat heeft ze dus een paar weken mogen doen. Van ’s ochtends 08.00 tot ’s avonds 22.00 mocht ze werken, nou ja een meisje van 17 – in onze ogen is dit pure slavernij. Omdat ze onder de 18 is valt ze buiten alle wetten en wordt er lekker van deze kinderen geprofiteerd. Om een lang verhaal kort te maken – het werken is over en Sakila gaat weer gedeeltelijk terug in de sponsoring, weer naar school waar ze een opleiding voor naaister gaat doen zodat ze goed beslagen op het ijs komt en niet meer uitgebuit kan worden.
Op de terugweg naar Mount Lavinia gaan we nog even bij de Ravi familie langs, het is daar werkelijk een feestje hoor! Met een tas vol cadeautjes, een tas met babykleertjes en knuffels voor de buurtjes met hun kindjes maakt de dag helemaal leuk.
Als we zien hoeveel werk er is verzet worden we helemaal blij, het wc-tje is op de deur na klaar, de septic tank ligt op zijn plaats en we zijn bezig met de plannen om het huisje af te maken.
Dan gaan we de kleertjes en de knuffels uitdelen, blije moeders en kindjes gaan helemaal uit hun dak voor al het moois wat ze krijgen. Vertel het nog maar eens, voor het eerst van hun leven krijgen ze zomaar iets leuks voor hun kindjes! Geweldig om zoveel blijdschap te zien en dan te bedenken dat alles als er niet zo’n goeie bestemming voor zou zijn in de prullenbak verdwijnt!
BEDANKT LIEVE MENSEN! ER ZIJN WEER HEEL WAT KINDEREN EN MOEDERS DOLBLIJ.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten