1e weekend in Pugoda - wat een feest!

Zaterdag ochtend 06.00 uur uit bed – snel ontbijten, de tassen staan al gepakt en we gaan met Gamini naar Pugoda.

Walter en Indrani staan ons al op te wachten en wat zijn we alle 4 blij om elkaar weer te zien, je staat er niet zo bij stil maar alle 4 gaan we aardig naar het laatste deel van ons leven. Vooral met Walter komt de emotie boven – hij is immers 81! Maar wat een kanjer is het nog steeds en wat hebben ze mede dankzij Indrani alles nog mooi op een rij, hoef maar wat te vragen of het antwoord is daar. Trouwens over mijn eigen kanjer van 76 hebben we ook helemaal niets te klagen!

Dit weekend gaan we op bezoek bij vooral oud sponsorkinderen – mensen wat een feest was dat! Met de meesten gaat het geweldig goed, trots zegt Walter dit is het resultaat van het harde werken dat wij met zijn 4tjes gedaan hebben.

De tranen rollen over mijn wangen als een van de jongens trots komt vertellen dat hij 2^e luitenant is geworden – deze promotie heeft hij gekregen omdat hij tijdens de oorlog zo dapper in de frontlinie is geweest.  En dan te bedenken dat hij toen pas 19 was, zijn salaris is maar liefst 38.000 roepies, krijgt een pensioen als hij 50 is. En het allerbelangrijkste is dat hij prachtige promotie kansen heeft. Zijn moeder en familie zijn natuurlijk heel erg trots want je betekend hier in Sri iets als je in het leger zit – nou wij zijn ook trots hoor. Op de terugweg laat hij zijn mooie tuktuk zien pfft wat geweldig! Een leuk ding om te vertellen, toen we hem voor het 1rst zagen rende hij gillend het rijstveld in.

Maar het gaat niet alleen goed met Charnaka hoor, een van de meisjes heeft een prachtig huwelijk gedaan en woont in een heel mooi huis met een man die goed voor haar zorgt. Haar moeder en oma wonen in het huisje dat we voor ze gebouwd hebben, er is een kleine baby en zo is alles en iedereen tevreden en gelukkig

Charnaka in zijn nieuwe tuktuk

We zijn erg blij om te zien dat de huisjes zo goed onderhouden worden, maar niet alleen dat – overal staan meubeltjes, mooie TV’s, stukjes aanbouw aan de huisjes, waterleiding en elektriciteit. Ik stop er nu maar over want misschien denken jullie van “ja hoor we weten het nu wel" maar we zijn er zo blij mee! Nog 1 belangrijk ding – realiseer je dat we dit alles samen en dankzij jullie jarenlange trouwe hulp aan deze kinderen hebben bereikt!

Er komt nog wel iets hoor want dit was pas de 1^e dag en op de 2e dag  komen we niet alleen goede dingen tegen maar ook verdrietige.

De 1^e visite is bij Inoka – haar vader was 1 van de beste timmerlui van het dorp, nu is hij blind – wat verschrikkelijk. Een  lensimplantaat is faliekant uit de hand gelopen, een student mocht de ingreep doen en die heeft een beschadiging gemaakt die niet meer hersteld kan worden. Aan het andere oog is een onrijpe staar die niet eerder dan november behandeld kan worden. Tja en daar sta je dan – geen inkomen en niemand die ze verder helpt, wat nu.We komen  Achira’s moeder tegen en ook met haar gaat het niet goed – ook zij is bijna blind – voor ons iets om over na te denken of wij er misschien iets aan kunnen doen.

We gaan verder en komen bij de meisjes van Kitty en Carolien, zeker 5 jaar hebben we ze niet meer gezien – wat is het toch jammer dat jullie er niet bij waren. Vooral Irosha en Nirosha vliegen in mijn armen – het waren altijd al leuke kindjes maar wat een mooie meiden zijn het geworden. Gelijk wordt er over het reisje naar het Neptune hotel gepraat hoe heerlijk en fijn dat toch is geweest. Kom ik gelijk bij de paar sponsorouders die het ons diep kwalijk namen om zulke arme kinderen naar zoveel luxe mee te nemen. Nou we hebben de bevestiging gekregen, 1 van de kinderen vertelde ooit aan zijn moeder dat hij in de hemel was geweest en dat blijkt maar – een onuitwisbare 3 dagen voor de kinderen! Fijn om te kunnen vertellen dat van de 6 meisjes er 2 getrouwd zijn en dat ze allemaal een leuke baan hebben!

Sandya Kumudini – Nirosha – Irosha

 Hoef hier denk ik niets meer bij te schrijven!

Omdat het zondag is zijn er veel moeders en kinderen naar een vergadering van de gemeente – opvallend hoe er aan gewerkt wordt dat het de mensen beter gaat. Ze krijgen over van alles en nog wat voorlichting en adviezen, zodat hun leven een betere kwaliteit krijgt. De kinderen krijgen schoolboeken en schriften, niet veel  maar het begin is er.

Dan ons laatste bezoek! Ja Maart en Riki we hebben Nimesh gevonden en het gaat goed met hem, hij heeft werk in Pugoda  – is getrouwd met een allerliefst vrouwtje en ze hebben een prachtig klein meisje. Met moeder gaat het ook goed, repareert nog steeds de wegen en ja hoor Maart ze heeft haar gebitje nog en lacht nog even stralend haha!

Ganesha Nissansala – Nimesh en Sanuly 23-10-2009 – Oma en een neefje

Dat was het weer lieve mensen, we hopen dat jullie het leuk vinden om deze blog te lezen – vanaf nu gaan we regelmatig berichtjes en foto’s sturen want het werken is in volle gang.

O ja nog even iets over het weer, af en toe is het bar en boos en soms zo koud dat we met lange mouwen en sjaals om buiten zitten. Zien jullie het voor je? Sri Lanka waar om deze tijd altijd een strak blauwe lucht is en misschien 1 buitje per maand. Het regent nog steeds veel en de overstromingen aan de andere kant van het eiland zijn verschrikkelijk. Aan onze kant is het goed te doen hoor, vervelend voor de toeristen maar Dick en ik vinden het best zo. Met dit weer kunnen we alleen maar een stapje harder lopen en dus meer doen.

Dag hoor hartelijke dank voor alle lieve mails, sms-jes en skype - groeten uit Sri Lanka van Dick en Marita

Tot de volgende keer!

ONS SKYPE ADRES = marita.scholtes1