Van alle sponsor gezinnen hebben we er slechts 1 met 8 kinderen - gelukkig maar zeggen we dan. We volgen dit gezin al een lange tijd en het gaat redelijk met ze maar het is er natuurlijk geen vetpot.
Werkte de oudste vorig jaar als enige nu zijn er nog een paar kinderen van school, maar wat verdienen die schapen nou helemaal, met allerlei karweitjes mogen ze blij zijn als ze 300 rps per dag verdienen. Alleen al voor eten heeft dit gezin zo'n 1500 roepies per dag nodig, tel uit je winst. De vader heeft epilepsie en kan dus niet altijd werken dus is er gewoon geen regelmatig inkomen.
En het ergste komt nu - moeder is weer zwanger, in maart wordt hun 9e kind geboren - ondanks de prikpil is ze toch weer zwanger geraakt.
Als we binnen komen voelen we onmiddellijk de onrust - het gezin staat op zijn kop want hoe zullen uncle en aunty reageren. Nou zeker niet boos, wel zijn we ongerust over de moeder, hoe zal het deze keer gaan?
Hoe kan ze in godsnaam voor dat hele grote gezin zorgen en ook nog eens een keer een baby krijgen? Kraamzorg - wat is dat? Helemaal niets is er om haar te helpen - erg blij is ze als we vragen of er iets is waar we haar mee kunnen helpen. Een paar luiertjes en een lakentje, niets voor haar zelf. Zondag gaan we shoppen en niet alleen wat ze gevraagd heeft, maar bv ook een klein bedje met een muskieten net, baby kleertjes enz, dat kunnen we nog net doen voordat we maandag naar Balapitija gaan om een paar dagen uit te rusten.
Maar 1rst de laatste afspraken in Pugoda afwerken en dan na 4 weken ........ even vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten