donderdag 10 februari 2011

Sumathi, eindelijk weer gevonden!

Even een klein euitleg over onze wildebras Sumathi uit de sister Vas groep in Mount Lavinia, wat hebben we altijd een pret met haar gehad. Sister Vas heeft altijd geprobeerd om haar onder de duim te houden iets dat tot ons grote genoegen nooit gelukt is! En ja natuurlijk hebben we wel eens tegen haar gezegd dat ze haar best moest doen maar haar guitige koppie maakte ons altijd aan het lachen! Sorry sis!

 


Al een tijdje waren we op zoek naar Sumathi - met de Kerst kregen we altijd een kaart van haar met een paar lieve woordjes en de beste wensen. Maar niet de laatste 2 jaar, als Gamini in Negombo was ging hij regelmatig op zoek maar helaas ..... niets.

Tot dit jaar, op onze kaart kregen we antwoord! Geweldig - ze stuurde ook haar telefoonnr en natuurlijk gelijk gebeld. Ondanks haar gebrekkige engels liet ze al snel weten dat ze er zo naar verlangde om ons weer te zien, verteld dat we in januari in Sri zijn en beloofd te bellen voor een afspraak.

Niet te weten dat ze half december weer naar Abu Dhabi terug moest, maar Sumathi zou Sumathi niet zijn om daar een oplossing voor te vinden. Ze belt op dat ze niet eerder kan komen dan half februari en verteld dat haar uncle en aunty uit Holland komen. Punt uit!

9 februari gaan Dick en ik naar Negombo om er achter te komen dat ze niet echt gelukkig is en vooral erg eenzaam. Haar moeder is overleden en haar vader is een 24 uur alcoholist, haar 2 broers nemen haar en haar zusje uit en dwingen ze min of meer om naar het Midden Oosten te gaan om geld te verdienen. Eigenlijk wil ze niet maar de familie omstandigheden zijn dermate slecht dat ze gaat met in haar achterhoofd “Ik ga geld verdienen en kan dan een eigen huisje bouwen”.

Nou mooi dus niet – maar eerst het verhaal over haar werkomstandigheden! De dikke verdiensten zijn slechts 105 euro per maand maar….. daar moet ze voor wassen, poetsen, koken, maar liefst 5 kinderen verzorgen de jongste is een baby en let wel 24 uur dienst! Ze heeft GEEN vrije dag, mag niet naar buiten, als het eten op is heeft ze pech en krijgt geen eten. En last but not least ondanks het feit dat ze katholiek is moet ze in huis de hoofddoek dragen. Er zijn geen andere dienstmeisjes in deze rijke familie. Nou zo lusten we er nog wel een paar.

Dik medelijden hebben we met haar en vragen of we iets kunnen doen – ze heeft een stukje grond maar vader weigert de overdracht te regelen. De 2 broers lachen zich rot, want we kunnen haar niet helpen met bouwen.

15 februari vertrekt ze weer voor 2 jaar naar haar gevangenis – kind wat hebben we een medelijden met je!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten